81 – Wilfrid G. Scanlan 21 jaar (23 April 1923 – 16 september 1944) Read translation
Wilfrid George Scanlan, levensbeschrijving door Bob Scanlan
Flying Officer Wilfrid George Scanlan
Wilfrid werd geboren op 23 april 1923 als vierde van de tien kinderen van John en Ethel Scanlan, op een boerderij bij het dorp Westport, Ontario (Canada). Zijn zus, Mary Frances, werd als eerste geboren op 3 december 1917, dan de broers Terence Patrick op 15 januari 1920, John Gualbert op 12 juli 1921, vervolgens de broers Michael Joseph op 2 september 1924, James Leo op 22 februari 1926, Thomas Gerald op 27 augustus 1927, Charles Kevin op 5 juni 1929, zus Margaret Cecilia op 7 april 1932 en als laatste broer Francis Eugene op 13 april 1935. Zijn eerste lessen kreeg hij op een school met maar 1 lokaal, een stevige twee mijl wandelen bij de boerderij vandaan. Na de 8e klas doorlopen te hebben ging hij naar de katholieke St Edward middelbare school in Westport. Zijn leraren behoorden allen tot de Notre Dame Congregatie (Onze Lieve Vrouwe Congregatie). Allen waren uitstekende docenten en de leerlingen verkregen uitmuntende kennis over de Engelse literatuur, het schrijven van opstellen, wiskunde, Frans en Latijn. De school stond naast de St Edward kerk en de priester van de kerk was actief betrokken bij het toezicht op het reilen en zeilen van de school en de leerlingen. Ook zag hij erop toe dat het katholieke geloof bij alles op school geïncorporeerd werd. Thuis waren er de koeien die iedere dag gemolken, gevoerd en verzorgd moesten worden, en daarbij kwamen nog alle andere plichten die bij een actief boerenbedrijf hoorden. Wilfrid was niet alleen goed in sport maar was ook zeer geïnteresseerd in alles wat met mechanica te maken had en in het bijzonder in een motor die een buurman, Dhr E. Asseltine toebehoorde. Zijn broer Eugene herinnert zich dat hij ook gespitst was op overvliegende toestellen, van welke soort ook, en al snel kon hij de verschillende soorten en modellen uit elkaar kon houden. Hij had, net zoals veel van zijn broers en zusters, ook talent op muzikaal gebied en vond het heerlijk om viool en mondharmonica te spelen. Na zijn middelbare school vond Wilfrid, samen met zijn broer John, werk in Kingston bij de Locomotive Works (locomotieven fabriek). Canada verklaarde Duitsland de oorlog in 1939 en terwijl de oorlog bleef woeden, besloot Wilfrid om deel te nemen aan het gevecht voor de vrijheid. In januari 1942 vroeg hij officieel om toelating tot the RCAF (Royal Canadian Air Force, Koninklijke Canadese Luchtmacht), hij werd aangenomen en trad in dienst op 7 mei 1942. Wilfrid kreeg zijn eerste training op een luchtmachtbasis in Victoriaville, Quebec. Zijn jongere broer Eugene herinnert zich dat Wilfrid, tijdens verlof in Montreal gedurende zijn Quebec opleiding, zijn nicht Dorothy Lynett ontmoette. Na het afmaken van zijn voorlopige training werd hij overgeplaatst naar Fingal in Ontario voor het vervolg van de opleiding. Hij kreeg zijn AB (Air Bomber) diploma op 16 april 1943. Later werd hij geplaatst op een basis bij Londen, Ontario waar hij de aanstelling Flying Officer kreeg op 16 oktober 1943. Na het voltooien van de opleiding scheepten Wilfrid en zijn medeluchtmachtmensen zich in op 30 juni 1943 om op 7 juli 1943 in het Verenigd Koninkrijk aan te komen. Na zijn aankomst in Engeland schreef Wilfrid vaak naar huis en vertelde hoe heerlijk hij het vond om bij de Luchtmacht te dienen. Hij vermeldde ook dat hij zijn oudere broer Terence had ontmoet die al in Engeland diende bij de dienst onderhoud van de RCAF toestellen. Gedurende de volgende maanden voltooide Wilfrid nog veel meer trainingssessies and kwam hij bij het 115e Squadron dat oorlogsvluchten uitvoerde. We weten dat Wilfrids bemanning tegen half september 1944 al 29 gevechtsvluchten had uitgevoerd. Dertig ‘trips’ betekenden het einde van een vluchtenreeks en een rust- en ontspanningsperiode. Op 16 september 1944 was zijn vliegtuig, de Lancaster LM693 betrokken bij een fatale botsing met een andere Lancaster toen ze de toegangen tot de Moerdijkbrug bombardeerden. Er waren geen overlevenden. De stoffelijke resten van de 7 bemanningsleden rusten op de Protestantse Begraafplaats van Strijen, de graven liefdevol verzorgd door de burgers van Strijen. Het is ironisch dat net enige dagen na zijn dood de Duitse troepen zich begonnen terug te trekken uit Holland…..
We hebben de plicht om met eerbied en bewondering naar deze dappere jonge mannen te kijken: het jongste bemanningslid was net 19 en het oudste 28… Zij stonden tussen de vrije wereld en de gesel van de Nazi’s toen er bijna geen hoop meer was. Wat zou er van deze jonge mannen geworden zijn als zij dit hadden overleefd en een toekomst hadden gehad?
Geschreven door Bob Scanlan, 16 december, 2016 (Translation English-Dutch by courtesy of the Royal British Legion, Holland Branch).
Jaarlijks een kaarsje…
Op kerstavond worden in heel Nederland kaarsen ontstoken bij oorlogsgraven. In de Hoeksche Waard wordt dit gedaan sinds 2016, op de Canadese begraafplaats in Holten houdt deze traditie al meer dan 25 jaar stand. Het bracht Dick Jansen uit Burgum op het idee om via Facebook landelijk aandacht te vragen voor deze actie. Door zijn inspanningen branden er jaarlijks op honderden plaatsen in Nederland kaarsjes bij de graven. Het initiatief wordt gezien als een prachtig gebaar op een emotioneel moment, voor degenen die in de Tweede Wereldoorlog hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid.
Begraafplaats Strijen
Documenten – Documents Scanlan