On March 1, 2019, the seriously ill Chris van der Linden placed the QR tile of Savage. Anton de Man: ,, Our friend Chris van der Linden passed away on August 20, 2019. He was unable to win the fight against cancer. Chris was 46 years old. He leaves a great void. But the memories of him are precious”.
Op 1 maart 2019 plaatste de ernstig zieke Chris van der Linden de QR-tegel van Donald Earl Savage. Anton de Man: ,,Onze vriend Chris van der Linden is op 20 augustus 2019 overleden. De strijd tegen kanker heeft hij niet kunnen winnen. Chris werd 46 jaar. Hij laat een grote leegte achter. Maar de herinneringen aan hem zijn dierbaar”.
Zie ook de website, waar Chris zijn medewerking aan heeft verleend: https://luchtoorlogww2.wixsite.com/waverveen
Foto’s ‘Chris plaats de QR-tegel van Donald Earl Savage’ – 1 maart 2019
Source: THE GREEN FENS, May 14, 2015 – THE STORY OF
Chris van der Linden from Waverveen continues to search for data about plane crashes in WWII. “I want to keep the stories of the pilots and their colleagues alive” Chris van der Linden from Waverveen is fascinated by aviation and by the Second World War. Investigating plane crashes on Dutch soil during those war years brings these two fascinations together. You can definitely call Chris van der Linden a specialist when it comes to plane crashes in World War II. Not only does he analyze exactly what happened to the crashed plane, but he also wants to know as much as possible about the crew members involved. He also knows a lot about the plane crashes in De Ronde Venen between 1940 and 1945, including that of the Vickers Wellington in Wilnis. Chris: “But at least five other aircraft crashed in this region during the Second World War. Like a Bristol Blenheim on 27 June 1940, nearby in the polders of Waverveen. The pilot was John Richard Cronan, a New Zealander in English service. The other two crew members were Englishmen, I have been in contact with Cronan’s family and that of his gunman Philip Lawrence Lloyd and observer Aubrey Lancaster for several years, some relatives have visited here, some even several times. I love it, also because I can keep the stories of the killed pilots and their colleagues alive in this way. At every meeting I hear something I did not know! ” Chris was fascinated by aviation at a young age. “From Vinkeveen I regularly went to Schiphol to spot airplanes. With a cart behind my bicycle, containing my photo equipment, a chair, a ladder to photograph over the fence and of course something to eat and drink. But also wars I found fascinating, especially World War 2. This was partly due to my grandfather Chris Verbraak, my mother’s father, who was a soldier in the Dutch East Indies and returned to Holland with his family after the war, but the Indies continued to move , he flew there with a Dakota in 1948. To return to the Netherlands in the early 1950s to train pilots at the Woensdrecht military airbase in West Brabant, I unfortunately know him mainly from photos and the stories of my mother He was part of the “No. 18 Squadron NEI, his uniform is still in a box at my father’s house. As a member of the Dakota Club I have also been able to fly in a Dakota a number of times.
I thought that was very special. Because of my grandfather’s history, but also because of the special sound that this plane made. One of my Dakota flights was on a Sunday in September 1996 from the Groningen airport Eelde. A few days later, the plane crashed in the Waddenzee, 31 people died in the process! ‘ Chris and his parents visited many war graves over the years. He still often visits the American War Cemetery Margraten in the south of Limburg, just like the Henri-Chapelle cemetery in Belgium. “My wife grew up in the Hoekse Waard and that is how I became interested in the plane crashes that took place there. On Saturday 6 June, a monument will be unveiled in Oud-Beijerland in memory of the 10 Dutch and 77 allied aircrews who are in that region. I have adopted the grave of one of them, Sergeant Donald Earl Savage, at Margraten since 2004. This American tail gunner and 7 colleagues died on 11 November 1943 when their plane crashed near Numansdorp. I have learned special things, such as the fact that Savage replaced a sick colleague that day and that his birthday was June 30, just like mine. Every year my wife and I go to Margraten for the last Sunday of May. Memorial Day. Then we also visit some other graves to put flowers there. That is the least we can do for these people who for our freedom id have died. ” Chris is a member of the Air War Study Group, Crash ’40 -’45 Foundation in Rijsenhout and the Aircraft Recovery Group 1940-1945 Foundation, which is ‘at home’ in the Air War Museum Fort Veldhuis in Heemskerk. “Together we have been able to find out which aircraft made exactly which flights, based on old logs and archives, but also through stories of relatives and internet searches. Plus the times, the targets, the composition of the crew and the cargo. bombs. We even know where every crew member was on the plane! ” It is getting more and more difficult to find information, in the not too distant future there will be no more veterans of the Second World War alive.”
Bron: DE GROENE VENEN, 14 mei 2015 – HET VERHAAL VAN
Chris van der Linden uit Waverveen blijft zoeken naar gegevens over vliegtuigcrashes in WOII. “Ik wil de verhalen van de piloten en hun collega’s levend houden” Chris van der Linden uit Waverveen is gefascineerd door de luchtvaart én door de Tweede Wereldoorlog. Het onderzoeken van vliegtuigcrashes op Nederlandse bodem gedurende die oorlogsjaren brengt die twee fascinaties samen. Je kunt Chris van der Linden absoluut een specialist noemen als het gaat om vliegtuigcrashes in de Tweede Wereldoorlog. Hij analyseert niet alleen heel precies wat er gebeurd is met het gecrashte vliegtuig, maar wil tevens zoveel mogelijk weten over de betrokken bemanningsleden. Zo weet hij ook veel over de vliegtuigcrashes tussen 1940 en 1945 in De Ronde Venen, waaronder die van de Vickers Wellington in Wilnis. Chris: “Maar er zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog nog zeker vijf andere vliegtuigen in deze regio neergestort Zoals op 27 juni 1940 een Bristol Blenheim, hier vlakbij in de polders van Waverveen. De piloot was John Richard Cronan, een Nieuw-Zeelander in Engelse dienst. De andere twee bemanningsleden waren Engelsen. Met de familie van Cronan én met die van zijn schutter Philip Lawrence Lloyd en waarnemer Aubrey Lancaster heb ik sinds een aantal jaren contact. Enkele familieleden zijn hier op bezoek geweest, sommigen zelfs al een paar keer. Dat vind ik geweldig, ook omdat ik op deze manier de verhalen van de omgekomen piloten en hun collega’s levend kan houden. Bij elke ontmoeting hoor ik wel weer iets wat ik nog niet wist!’ Chris was al jong gefascineerd door de luchtvaart. “Vanuit Vinkeveen ging ik regelmatig naar Schiphol om vliegtuigen te spotten. Met een karretje achter mijn fiets, met daarin mijn fotospullen, een stoeltje, een trappetje om over het hek heen te kunnen fotograferen en natuurlijk wat te eten en te drinken. Maar ook oorlogen vond ik boeiend, en dan vooral de Tweede Wereldoorlog. Dat had mede te maken met mijn opa Chris Verbraak, de vader van mijn moeder. Hij was militair in Nederlands Indië en kwam na de oorlog met zijn gezin terug naar Holland. Maar Indië bleef trekken, in 1948 is hij met een Dakota daar naartoe gevlogen. Om begin jaren vijftig toch weer naar Nederland te komen om vliegers te gaan opleiden op de militaire vliegbasis Woensdrecht in West-Brabant. Ik ken hem helaas vooral van foto’s en van de verhalen van mijn moeder. Hij maakte tijdens de Tweede Wereldoorlog in Australië deel uit van het “No. 18 Squadron NEI, zijn uniform ligt nog altijd in een doos bij mijn vader thuis. Als lid van de Dakotaclub heb ikzelf trouwens ook een aantal keer in een Dakota mogen meevliegen. Dat vond ik heel speciaal. Door de voorgeschiedenis van mijn opa, maar ook vanwege het aparte geluidje dat dit vliegtuig maakte. Een van mijn Dakota-vluchten was op een zondag in september 1996 vanaf het Groningse vliegveld Eelde. Een paar dagen later crashte het toestel in de Waddenzee, 31 mensen zijn daarbij omgekomen!’
Samen met zijn ouders bezocht Chris in de loop der jaren vele oorlogsgraven. Met name op het Amerikaanse ereveld Margraten in het zuiden van Limburg komt hij nog vaak, net als op de begraafplaats Henri-Chapelle in België. “Mijn vrouw is opgegroeid in de Hoekse Waard en zo ben ik ook geïnteresseerd geraakt in de vliegtuigcrashes die daar plaatsvonden. Op zaterdag 6 juni wordt in Oud-Beijerland een monument onthuld ter nagedachtenis aan de 10 Nederlandse en 77 geallieerde vliegtuigbemanningen die in die regio zijn omgekomen. Sinds 2004 heb ik van een van hen, sergeant Donald Earl Savage, het graf geadopteerd op Margraten. Deze Amerikaanse staartschutter kwam samen met 7 collega’s op 11 november 1943 om toen hun vliegtuig neerstortte bij Numansdorp. Door mijn contact met twee van zijn zussen ben ik bijzondere dingen te weten gekomen. Zoals het feit dat Savage die dag een zieke collega verving en dat zijn geboortedag 30 juni was, net zoals de mijne. Nog elk jaar gaan mijn vrouw en ik op de laatste zondag van mei naar Margraten voor `Memorial Day’. Dan bezoeken we ook een aantal andere graven om daar bloemen neer te leggen. Dat is toch wel het minste dat wij kunnen doen voor deze mensen die voor onze vrijheid zijn gestorven.” Chris is aangesloten bij de Studiegroep Luchtoorlog, Stichting Crash ’40-’45 in Rijsenhout en bij de Stichting Aircraft Recovery Group 1940-1945, die ‘thuis’ is in het Luchtoorlogmuseum Fort Veldhuis in Heemskerk. “Met z’n allen hebben we, uit oude logboeken en archieven, maar ook door verhalen van nabestaanden en zoektochten via internet, kunnen uitvinden welk vliegtuig precies welke vluchten maakte. Plus de tijdstippen, de doelwitten, de samenstelling van de bemanning en de lading bommen. We weten zelfs waar ieder bemanningslid in het vliegtuig zat!’ Het wordt steeds lastiger om informatie te vinden, over niet al te lange tijd zullen er helemaal geen veteranen uit de Tweede Wereldoorlog meer in leven zijn.”.
Klik op het knipsel voor een vergroting
Chris van der Linden werkt aan het monument, april 2015.
